WEEK 2: Down memory lane

Blijkbaar heeft mijn opruimwoede ook vat gekregen op anderen. Zo is mijn moeder aan de slag gegaan met het opruimen van haar logeerkamer. Haar aanpak is alleen een stuk gedurfder; de hele fotocollectie is onder handen genomen en ook een stapel 8mm films lag al klaar in een tas voor de stort. Ik schrok me een hoedje! Hoe kun je zulke waardevolle spullen weggooien?

Ondanks het feit dat mijn huis drastisch leger moet, kon ik dit niet over mijn hart verkrijgen en heb ik de films, waarop mijn jeugd voor de eeuwigheid was vastgelegd, mee naar huis genomen. Stapels zijn het er. Geen idee waar ik ze kwijt moet, maar het is niet anders. Met een geleende projector zat ik de volgende avond klaar voor de eerste film. Ik kreeg een brok in mijn keel die er de rest van de week heeft gezeten. Ik zat te kijken naar een klein meisje die allang niet meer bestaat en naar beelden van dierbaren die inmiddels waren overleden.

Somber werd ik ervan, en nostalgisch. Eigenlijk heb ik mijn hele leven last gehad van nostalgie. Ik vond zo`n beetje ieder tijdperk leuker, behalve het huidige. Zo kon ik mij helemaal verliezen in het verleden, in boeken, in speelfilms en ja, in 8mm films. Deze week dus in mijn eigen verleden. En terwijl ik op een 30 jaar oude film zag hoe mijn ouders ogenschijnlijk hun eigen leven leefden op dat ene moment, dacht ik: waarom heb ik er soms zo`n moeite mee nu, op dit moment, mijn leven te leven? Kan ik zo blijven plakken aan herinneringen uit mijn verleden? En weet je, het wordt alleen maar erger! Ik ga immers steeds meer verleden opbouwen en meer herinneringen krijgen. Een ballast op mijn schouders die met de jaren zwaarder gaat wegen. Dat kan toch niet?

Maar ik kreeg volkomen onbedoeld nog meer ballast te verwerken. Zo viel mijn oog in een doos op zolder op mijn oude dagboeken en zat ik ineens verdiept in simplistische verhaaltjes van een 11-jarige en puberale prietpraat van een tiener. En tijdens de opschoonactie van al mijn multomappen stuitte ik op studentikoze brieven aan huisgenoten en referentiemateriaal van mijn scriptie (waar een mens al niet nostalgisch van kan worden…).

Hoe onbesuisd ik mijn moeders opruimactie ook mag vinden, ik kan niet anders dan haar houding bewonderen. Resoluut gaan zwart wit foto`s uit haar tienertijd de prullenbak in. “Het is gewéést Fleur, wat heb ik hier nog aan?” Ik heb daar geen antwoord op.

Hoe dan ook, ik merk dat ik hier nog niet klaar voor ben. Dus verzamel ik de afdankertjes van mijn moeder en stapel ze bovenop een paar dozen van mijn toch al propvolle zolder. Maar ik neem mij voor die domme dagboekenpraat in ieder geval wel in de papierbak te gooien. In de hoop dat ik iets minder ballast op mijn schouders ga voelen en een klein beetje af kan rekenen met mijn eigen verleden. Zou het helpen als ik er een rituele verbranding van maak?

 

4 Comments

  1. Jorina
    sep 16, 2015

    Ik heb zelf stapels foto’s van vroeger, heel af en toe kijk ik er eens naar en dan komen vaak ook gevoelens, klein of groot, naar boven. Als het boek of de doos dicht gaat ben ik weer in het nu. Soms zou ik willen dat mijn moeder dingen uit mijn kindertijd had bewaard of dat ik zelf meer had bewaard. Niet dat het zo’n must is , maar af en toe ben ik benieuwd naar hoe het ook al weer was. Naarmate je ouder wordt, krijg je meer herinneringen maar je vergeet ook veel. Niks mis mee, maar zo’n “oh ja” momentje kan soms best fijn zijn.

    Zijn deze foto’s voor je ook herinneringen die nog een plaatsje moeten krijgen? Het klinkt alsof je er wel veel waarde aan hecht. Ik ben benieuwd wat je hebt gedaan met de foto’s en waarom.

    • Fleur
      sep 20, 2015

      Blijkbaar hecht ik veel waarde aan foto`s. Als de deksel er weer op zit ben ik het dan ook niet 1,2,3 weer vergeten. Zo voelt het verleden voor mij als een ballast en dat is jammer. Goed dat jij dat niet hebt!
      Ook goed dat jouw moeder net als de mijne, foto`s heeft opgeruimd en weggegooid. Ik was gisteren bij de kapper en de kapster vertelde mij dat haar ouders dat nooit hebben gedaan met het gevolg dat ze nu met boeken vol foto`s zit die ze nog helemaal moet uitzoeken. Kost heel veel tijd! Misschien zijn je moeder en jij iets te rigoreus in het opruimen? Jammer als je achteraf het gevoel hebt dat je iets liever had bewaard.
      Ik heb de foto`s als apart projectje even geparkeerd. Momenteel kom ik in alle hoeken en gaten weer foto`s tegen bij het opruimen, dus ik zal ze eerst moeten verzamelen voordat ik kan beslissen wat ik ermee wil. Heel erg ‘Getting Things Done’ eigenlijk!

      • Marianne
        sep 20, 2015

        Ik had 2 meter aan fotoalbums en mijn vader nog eens dozen en dozen vol met dia’s van mij(het waren de jaren ‘ 70). Ik heb alles bekeken en gesorteerd. 1/3 vond ik niet zo mooi en heb ik weggedaan. De andere 2/3 heb ik samen met Frank gedigitaliseerd. Ik legde alles op de scanner en hij drukte op de knoppen inscannen en opslaan. Vervolgens heeft Frank er fotoboeken van gemaakt. Nu heb ik nog maar 15 cm aan fotoalbums. En het mooie is dat zelfs als ze ooit verloren gaan (brand, scheiding 😉 of waterschade) ik ze ook altijd nog digitaal heb…. Het was een hoop werk, maar ik heb nu alleen nog maar de mooiste foto’s en het scheelt echt meters aan ruimte. Films heb ik niet echt. Alleen mijn trouwfilm, maar die heeft mijn vader al meteen op een DVD gezet. Maar ook dat zou je met je oude films kunnen doen. Digitaliseren. Daar zijn programma’s voor. Dan heb je geen projector meer nodig en een paar Dvd’s nemen minder plek in dan oude films. Zo kun je toch maximaal bewaren en minimaal ruimte nodig hebben. Succes met je blog en je voornemen om op te ruimen !!

        • Fleur
          sep 21, 2015

          Top Marianne! Wat een geweldige tip! Die ga ik meenemen. Wat betreft de films; daar had ik ook aan gedacht. Maar weet je, de charme van het bekijken van 8mm films zit em vooral in het ouderwetse geratel van de projector, het projecteren van het beeld op de muur, scherp stellen van het beeld etc. Lekker bewerkelijk zeg maar. Soort van slow tv. Bakkie chips erbij. Geweldig! Totdat het lint bleef haken in de projector en de band stuk werd getrokken, maar da`s een ander verhaal haha!

Laat een reactie achter bij Fleur Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *